"Ooit dacht ik dat naar het buitenland gaan betekende dat je in het vliegtuig stapte en naar school ging, maar toen besefte ik dat het betekende dat ik helemaal alleen moest leren opgroeien." --Dit is de eerste zin van de brief van de 14-jarige internationale student Yuan Yuan aan haar moeder. In de afgelopen jaren is het studeren in het buitenland op jonge leeftijd steeds populairder geworden.Studeren in het buitenland voor leerlingen van de middelbare schoolDe eerste keer dat ze voet in een vreemd land zetten, gaan ze er niet alleen naartoe, maar ook naar een vreemd land. Maar wat beleven ze echt achter het glamoureuze label "internationaal onderwijs"? Vandaag brengen we je dichter bij het dagelijkse leven van een 14-jarige die in het buitenland studeert aan de hand van een paar waargebeurde verhalen.

I. Aankomst in het buitenland: de eerste "moederloze ochtend" van mijn leven

  Yuanyuan, die van jongs af aan uitblonk in haar studie, ging op 14-jarige leeftijd in haar eentje in Canada studeren, vooruitlopend op de verwachtingen van haar ouders. In haar eerste week in het buitenland ervoer ze een "cultuurschok": onbekende ontbijten, lessen in het Engels die ze niet begreep en beleefde beleefdheden van haar gastgezin. ......
  "Op dat moment realiseerde ik me dat alles wat ik thuis als vanzelfsprekend beschouwde, ik mezelf opnieuw moest aanleren toen ik hier aankwam."
  Verschillende kinderen passen zich in verschillende tempo's aan. Sommige kinderen komen na drie dagen binnen, andere blijven drie maanden uit hun rolstoel en hoe jonger en afhankelijker het kind, hoe naakter en directer alle uitdagingen zijn waarmee ze te maken krijgen.

II. Leermodus "hersenverandering": niet langer problemen bijspijkeren, maar "jezelf uitdrukken".

  Kinderen die thuis goed zijn in het maken van toetsen, zijn in het buitenland vaak niet gewend om in de klas te spreken. De eerste keer dat Yuan Yuan een klas bijwoonde, stak ze haar hand niet op, wat een teken is van "niet-deelname" aan het Canadese onderwijs.
  "Mijn leraar vertelde me dat cijfers niet alleen papieren scores zijn, maar ook prestaties in de klas en projectwerk."
  Om zich aan te passen, dwong ze zichzelf om elke klas uit te dagen een standpunt in te nemen, in eerste instantie is het geschreven in het Chinees, vertaald naar het Engels en uit het hoofd geleerd, langzaam uit te spreken, dit proces is "moeilijk uit te oefenen uit het zelfvertrouwen". Leren is niet langer uit het hoofd leren, maar een inspirerende, interactieve strijd.

III. De "zoetheid" en "bitterheid" van het instapleven

• Grootste voordelen: Het vermogen om voor jezelf te zorgen in het leven is enorm toegenomen, wassen en koken, de kamer opruimen, het studieprogramma regelen ...... is niet iets wat je leert, dat moet je leren;

• Grootste pijnpuntEenzaamheid. In het "niemandsland" van de vriendenkring is er soms niet eens een Chinese vriend om mee te praten;

• Verborgen zorgenSommige introverte kinderen hebben de neiging om zich af te sluiten en worden zelfs angstig.
    Yuan Yuan zei: "Zonder mijn ouders in de buurt realiseerde ik me dat emotionele stabiliteit de moeilijkste les is." Mentale weerbaarheid is een onzichtbare drempel geworden voor succesvol studeren in het buitenland.

Ten vierde is groei het proces van "ruien": pijn, om sterk te worden!

  Toen ze Yuanyuan een half jaar later weer zag, stelde haar moeder vast dat ze van een "verlegen kind" veranderd was in een "stabiele en sfeervolle kleine volwassene". Ze plant haar eigen weekenden, neemt het initiatief om deel te nemen aan debatclubs en teamactiviteiten op school en doet vrijwilligerswerk in de bibliotheek tijdens vakanties.
  Ze schrijft: "Door mijn comfortzone te verlaten, kon ik me sneller ontwikkelen."
  Voor kinderen die echt geschikt zijn om in het buitenland te studeren, zijn de middelbare schooljaren in het buitenland geen tijd om verpletterd te worden, maar een tijd om een gevederde slijpsteen te worden.

V. Advies voor ouders

1. Niet alle kinderen zijn geschikt om op 14-jarige leeftijd in het buitenland te studerenKinderen met een slechte zelfcontrole en een lage stresstolerantie zijn vatbaar voor aanpassingsstoornissen;

   

2. Ouderlijke begeleiding is erg belangrijk in de eerste twee jaarOf het nu gaat om emotionele steun, academische begeleiding of levensbegeleiding, het is niet mogelijk om ze "gewoon daarheen te sturen en ze daar achter te laten";

3. Studeren in het buitenland is een "ervaringsgerichte opleiding", geen "speculatieve snelkoppeling".: Opgroeien heeft zijn prijs en gezinnen moeten geduld hebben en voorbereid zijn;

4. Het is wetenschappelijker om van tevoren ervaring op te doen dan blindelings op pad te gaan: Je kunt eerst beoordelen of je kind geschikt is voor een lang leven in het buitenland door middel van kortlopende zomerschool- en studiereisprogramma's.

Conclusie: Studeren in het buitenland op 14-jarige leeftijd is een overgangsrite voor "tieners".

  Studeren in het buitenland op jonge leeftijd is geen toeristische reis, maar een reis om jezelf opnieuw uit te vinden. Of het nu de verwarring is van het aankomen in een vreemd land, de training van zelfexpressie in de klas, of de eenzaamheid en kracht van het op zichzelf wonen, elke stap onderweg maakt hen volwassener en sterker dan hun leeftijdsgenoten. Wanneer we bespreken of het de moeite waard is of niet, moeten we ons misschien afvragen: Is je kind klaar voor deze doop van groei? Alleen degenen die bereid zijn om rechtop te staan in de storm zijn geschikt om op 14-jarige leeftijd de wereld in te trekken.